Βγαλμένη από μία παλιά ερημιά
να μπει στο παιγνίδι δεν ξέρει·
κολλήσαν τα μάτια εκεί που κοιτά,
σε άγνωστα ονείρου της μέρη.
Φοβάσαι μικρή μου να δεις πιο καλά
πως κρύβονται αλήθειες στο φόβο,
φιγούρα στα μαύρα που θλίψη γεννάς
και κόρη και μάνα στο χρόνο.
Μα βγες απ’ τις στάχτες και ό,τι πονά,
λουλούδια καλέσματα στέλνω·
χορεύει στα μάτια η λαχτάρα κυρά
να βρεις ό,τι είχες χαμένο.
Το ίδιο έργο, έτσι όπως προβλήθηκε στο Μπούρτζι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου