Μια Άνοιξη ανυπόμονη
ετούτη τη φορά
ξεπέρασε κι εμένα.
Μυρίζει
Ανάσταση ο αέρας της
δε
θέλει άλλη νηστεία.
Σα
να γνωρίζει στέρηση
και
λέει "τώρα φτάνει".
Κοιτάζει
αν είμαι έτοιμη
ν'
αφήσω το Χειμώνα.
Εάν
τολμώ να πω το "ναι",
να
έρθει η συγχώρεση.
Παρηγοριά
παλιά η συνήθεια,
καινούρια
δε γνωρίζω.
Και
το φεγγάρι απόψε βιάζεται
να
πάει να ξαπλώσει.
Κοιτώ
τον ουρανό δειλό
κι
αφήνω η γη να μ' έβρει.
Καλώς
να ορίσεις Άνοιξη
με
όλη σου την τόλμη.
8-3-19
Ευαγγελία Σερέτη
(Συλλογή Θ. Χάρη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου