"Μοίρα και θάλασσα"

  

                         Μοίρα και θάλασσα          

                    «Βγήκα στο φως» είπες,

                    και υψώθηκες στα δυο σου πόδια,

                    κι όπου αντιφέγγιζε ένας ήλιος

                    ορθώθηκες να τον εφτάσεις.

  Δε σε χωρούν καλύτερα οι σκιές, κατάλαβες·

  μήτε τα πένθη για καιρό, που κρύβουνε τον ήλιο.

                     «Είδα νεκρούς» είπες,

                     και άφηκες  ν’ ανέβει μοιρολόι·

                     «μοίρα και θάλασσα, ζωή,

                     παράφορα κατοίκησέ με».

(Από το βιβλίο "Ακούγοντας τη φωνή...")