Συνομιλία με τη σκιά
Τα χρώματα δοκίμασες σκιά να φυλακίσεις,
κι εκείνα σου ξεφύγανε και σκόρπισαν τριγύρω·
κι αντάμωσαν το σούρουπο και πιάσανε κουβέντα,
κι αρχίνισαν να στήνουνε φιγούρες, παραμύθια.
Πως δεν τετραγωνίζονται τα όνειρα μου λένε,
μα πιάνουν άγριο χορό, γελώντας του θανάτου·
πετάνε ως τα σύννεφα κι εκεί αργοπεθαίνουν.
Μα αν στάξω μία πινελιά που να ‘ναι απ’ την καρδιά μου,
αθέατα πως μένουνε και ένα με τον κόσμο·
φτερά απλώνουνε στη γης και γίνονται γιοφύρια.
Ένα ακόμη έργο από το βιβλίο "Ακούγοντας τη φωνή..." το οποίο συμπεριλαμβάνονταν 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου