Χωρίς ντροπή σ' ένα σώμα,
πληγώνεις, θερίζεις καρπούς
που δεν έσπειρες.
Με μία ψυχή σε λήθαργο ακόμα
αφήνεις στην άκρη
τα όσα δεν τόλμησες.
Κι αυτά σε κοιτούν
ανοιγμένα παράθυρα
παράδεισοι του αύριο.
Για πες μου πώς μπόρεσες
αντί για πολύτιμη
χρήσιμη μόνο να μείνεις;
Ευαγγελία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου