Γνωριμία με την πανσέληνο
Κορίτσι στα κλάματα δεν είδε πιο πέρα·
καιρός πια για θαύματα, δεν έχει φοβέρα.
Αφήνει ό,τι
ήξερε και πιάνει μελάνι,
ό,τι είδε στον ύπνο της αλήθεια
να κάνει.
Κι ό,τι είπε για λάθος της φευγάτο και ψέμα
και όλα τα ξέχασε, καινούρια η
πένα·
δε γράφει τον πόνο της, χαμένες
σελίδες,
χαρά στο κατώφλι της το γράμμα που είδες.
Αστέρια στο δρόμο της, παγίδες δεν έχει,
πανσέληνο γνώρισε, τον κύκλο κατέχει.
Το χέρι της άφησε να τα
ζωγραφίσει,
φωνή που ανέβηκε, καιρός να μιλήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου