Ένας θλιμμένος ήλιος
Ένας κλέφτης αφέντης ξεφεύγει
πάνω από στάχτες και καταρράκτες σιωπής,
για να γλυκάνει το έρεβος
με τα θλιμμένα του μάτια.
Δραπέτης στο χρώμα,
δραπέτης στο φως,
σκιές χαιρετάει και όλο αντιστέκεται
στης καθόδου την άβυσσο.
Ήλιο εγώ δεν τον λέω, τον εβάφτισα… φίλο.
(Έργο κι αυτό από το βιβλίο "Ακούγοντας τη φωνή... συναντώντας το παράδοξο" )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου