Θα μπορούσε ο κόσμος μας να λειτουργεί κάπως έτσι... Να μάχεται με τα δοξάρια και, ακούγοντας την καρδιά του, να γεύεται την ελευθερία. Η φλόγες να ζωντανεύουν την ένωση όπως οι νότες, κι ο κόσμος κατακτημένος να ζει από το ίδιο το πάθος, που φέρνει αντιμέτωπους με μάτια καθαρά δύο φίλους. ... Αυτό της δημιουργίας. Δίχως έγνοια για μαχαιρώματα πισώπλατα, μήτε εχθρούς. Σε μάχες όμορφες να δίνονται, όπου δεν υπάρχουν χαμένοι, ούτε και νικητές. Μονάχα ανθρώποι που ...φχαριστιούνται.
Ε. Σ.
Ε. Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου