τα πόδια μου αγγίζουν τη γη,
και ένα αστέρι που έπεσε χθες
μου είπε για σένα,
πως φεύγεις ακόμα μονάχος σου
για τις ξενιτιές της ψυχής.
Τι να τα κάνω τώρα εγώ πες μου
δυο χέρια που ακόμα γυρεύουνε λύτρωση;
Σε καλούν και χορεύουνε μόνα τους,
νύχτα και μέρα ακατάπαυστα.
Τη σιωπή σου να μετριάσουν δεν το μπορούν.
Η μοναξιά, μου το λεν, δεν παλεύεται.
Και εγώ σιγανά συμπληρώνω:
-Ούτε και ο φόβος σας.
30 Οκτώβρη '18
Εύα
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης
Mάσκα δεν έχω να γυρνώ
στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ
της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο.
Bάρα καλή, βάρα γερή
μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νοιώσει η γαλαρία
του χαρτοπόλεμου τη βία.
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ
τη λογική απαρνιέμαι,
μ' ένα σαράκι αρμένικο
για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι.
Bάστα το νου, βάστα το νου
να μην γκρινιάξει του καιρού
πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα
και τσιγκουνεύεται στη γλύκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου