«4η προπόνηση / Συν-δημιουργία»

   Φθάνουμε στην 4^η προπόνησή μας με το κέντρο βάσης, όπου θα δούμε την «ιστορία» της παρουσίας μας με βάση την ασφάλεια. Για να θυμηθούμε όσα μας χρειάζονται τώρα, και στη συνέχεια να αφήσουμε την ιστορία πίσω μας. Να προχωρήσουμε με συν-δημιουργία, γιατί η ιστορία που κουβαλάμε είναι μόνο ένα μέρος αυτού που «είμαστε». 

   Μέσα από το δικό της πρίσμα συνήθως, κοιτάμε το καθετί που έρχεται στη ζωή. Έτσι, όμως, δε βλέπουμε. Γιατί κρίνουμε και ερμηνεύουμε κάτι ή κάποιον πριν αδειάσουμε από τις σκέψεις μας και το παρελθόν· να συναντήσουμε καθάρια το «άλλο» ή τον «άλλο», αφήνοντας περιθώριο στο καινούριο… Για να μιλήσει στην καρδιά μας και να αναγνωρίσουμε έτσι αυτό που «είναι».

   Και αυτό είναι μεν φυσικό για τα ανθρώπινα δεδομένα του νου μας, μα περιοριστικό για τις υπέροχες πνευματικές μας δυνατότητες. Η ιστορία μας φαίνεται να είναι η χώρα «του ασφαλούς», ακόμα και αν δεν μας άρεσε ποτέ… Έχει προβλεπόμενες αντιδράσεις, σχόλια, κριτικές, και ελάχιστες δράσεις. Τόσες όσες δεν ξεφεύγουν από το σύνηθες, που αν και βαρετό μας βολεύει. 

   Η ψυχή όμως λέμε, δε βολεύεται! 

   Εκείνη από μέσα γνωρίζει και χτυπάει την πόρτα μας. Ενίοτε βράδυ. Χωρίς τηλεόραση ή κάτι να «ξεχνιόμαστε…» Εκείνη θυμάται και μας ζητά τα δικά της.

   Εμείς στην 7χορδη Σπείρα την ακούμε, και τώρα που ολοκληρώνουμε τη διερεύνησή μας γύρω από το κέντρο της ασφάλειας, πιστεύω πως είμαστε έτοιμοι να δούμε και λίγο έξω από αυτό. Τόσο όσο η τόλμη μας επιτρέπει, με σύντροφο το σώμα. 

Θα μας βοηθήσει πολύ σε αυτό, η συν-δημιουργία. Το να προσθέσετε δηλαδή όλοι τη δική σας μουσική στη σύνθεση της προπόνησης. Εμπνευστείτε, θυμηθείτε τι κάναμε ως εδώ, διαλέξτε τι σας εκφράζει και σας ταρακουνάει, και στείλτε το από τώρα!

Αυτούς τους ήχους που δονούν το μέσα σας για να μετακινηθεί. Που κάνουν το σώμα σας να σηκωθεί από όπου βρίσκεται και να κινηθεί παραδομένο σε αυτούς. Κάντε το μαζί με την αίσθηση της γείωσης, έτσι όπως την έχετε γευτεί μέχρι τώρα στις προπονήσεις μας.

Για να αλλάξει αυτό που ως τώρα επαναλαμβάνονταν. Και η χωριστότητα που το τραγούδι στην αρχή μας λέει, να γίνει ενότητα έστω για λίγο. Είπαμε… τόσο όσο επιτρέπουμε…

---