Δεν ξέρω γιατί απόψε ήρθαν μαζί στο νου μου αυτά τα δυο... "Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος" του γυμνασιακού μου συγγραφέα, με τα "Δειλινά στη Σπάρτη" που επίσης πρωτάκουσα στην τρίτη Γυμνασίου... Σεβασμός στις αναμνήσεις λοιπόν...
"Σ' αυτό τον παραζαλισμένο κόσμο, που οι άνθρωποι ξεφυτρώνουν απ' τη γη σαν τους ασπάλακες για να βλάψουν και να ξαναμπούνε στη γη, η συμφορά είναι παλιά όσο και το χώμα. Ο κόσμος όλος είναι ξεχειλισμένος από ασκήμιες που τις έκαναν οι άνθρωποι σε στιγμές που ξεχάσανε το θάνατο."
Μ. Λουντέμης
"Όταν φέρνει ο αγέρας μυρωδιές κι αρώματα,
κάποιος μέσα στ' όνειρό του, κλαίει τα ξημερώματα..."
(Επέλεξα αυτή την ερμηνεία, της Θ. Μπάκα, γιατί είναι η αγαπημένη μου Ελληνίδα σοπράνο.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου