Εν αρχή ην ο λόγος
και τα έργα σου αμετάκλητα.
Στεφάνι δαφνόφυλλα, αγκάθια η χάος
αιωρούμενο πάνω από σένα?
Κρανίο γιομάτο σκιές μονομάχων,
αφίξεις, ιδέες, και μια αναχώρηση
μόνιμα εκεί, καρφωμένη στο βλέμμα.
Γωνιάσαν οι σκέψεις,
τις ρίζωσε ο χρόνος
και πάνε να βγούνε κουφάρια τα λόγια.
Μην πεις γι’ άλλες πράξεις
που ακόμα δεν είδες,
μα σώπασε,
κι ύστερα μέσα σου πράξε. 
"Αναχώρηση", ένα έργο από το βιβλίο
"Ακούγοντας τη φωνή..." των εκδόσεων Μύρτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου