Η καρδιά είναι το πρώτο όργανο που σχηματίζεται στο σώμα μας και στέλνει περισσότερη πληροφορία στο νου μας από ότι ο νους σε εκείνη, σύμφωνα με τα "μαθηματικά της καρδιάς". Το κέντρο της είναι αυτό που μας συνδέει με τον κόσμο μέσω της εν-συναίσθησης. Και η συχνή μας εξάσκηση για να δονούμαστε σύμφωνα με το δικό της πεδίο, προάγει κάθε επικοινωνία. Η απομάκρυνση δε και το κλείσιμο αυτού του πεδίου, συνδέεται με καρδιολογικά, κυκλοφοριακά, αναπνευστικά, ακόμα και ανοσολογικά θέματα υγείας όπως το ΑIDS, ο καρκίνος και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Ανοίγω με μια άλλη λέξη, θα πει εμπιστεύομαι; Τι σχέση να έχει με την αποδοχή ή την απέχθεια που βρίσκεται ακριβώς απέναντι; Και αν ανοίγω, εμπιστεύομαι κάποιον ή κάτι; Μήπως ανοίγω τη ζωή μου στο άγνωστο και εμπιστεύομαι καλύτερα την πορεία ζωής;
Γιατί ο άλλος, και όχι μόνο εκείνος αλλά και το εγώ μου, μπορεί να μην εκπληρώνει τις προσδοκίες μου. Η ζωή όμως συμβαίνει. Με χιλιάδες ευκαιρίες και τρόπους για εκπλήρωση. Όταν της ανοίγω την πόρτα να μπει, και δεν την κοιτάζω απ' το παράθυρο, είναι σαν να βουτάω στη θάλασσα. Το μόνο απαραίτητο τότε, να ξέρω κολύμπι! Όχι, όχι...Ίσως ούτε κι αυτό... Μπορεί και να μείνω ως εκεί που πατώ! Ώσπου να μάθω... αν θέλω να μάθω. Αν όχι, και πάλι καλά. Θα πλατσουρίζω εδώ στα ρηχά... Μπορεί και να παίζω. Υπάρχει καλύτερο; Ρηχά ή βαθιά, ετούτο γνωρίζω : Θα είμαι στη θάλασσα... Και τα βαθιά ας περιμένουν με όλα τα χρώματα. Μόλις μπορέσω, θα τα κοιτάξω. Πότε; Όταν βαθύνει αρκετά η ανάσα μου και με κρατάει...
Λοιπόν χωρίς κριτική για το πόσο και πώς το μπορεί ο καθένας μας, με ανάσα και παρατήρηση, θα δοκιμάσουμε από τούτο το άνοιγμα, έτσι όπως μόνο το σώμα μας μπορεί να το κάνει. Για τρεις εβδομάδες ακόμα, πριν μπει το "Καλό Καλοκαίρι!" εδώ, στην 7χορδη Σπείρα. Για να θυμηθούμε και να συνηθίζουμε σε έναν τρόπο καινούριο, όπου η η ζωή μας βιώνεται με Χάρη, και όπου ανοίγω θα πει και χωρώ.
Και ίσως το κλειδί να μην είναι ένα αλλά δύο! Σεβασμός και ευγνωμοσύνη. Που όταν τα δίνω, λαμβάνω ταυτόχρονα το χώρο τους και την ποιότητά τους για μένα. Βέβαιη προϋπόθεση, το να γνωρίζω ποιος είμαι, τι χρειάζομαι και τι προσφέρω. Γιατί αν ξέρω ποιος είμαι, γνωρίζω πως δεν τελειώνω όσα κι αν δίνω, Αν ξέρω τι χρειάζομαι, βαδίζω σταθερά όσα άλλα κι αν υπάρχουν. Αν ξέρω τι προσφέρω, ευγνωμονώ κάθε στιγμή που γίνεται ευκαιρία να βλέπω... Πως κάτω από κάθε τι βαρύ που ένιωθα, υπήρχε πάντα η ανάγκη να αγαπήσω με έναν τρόπο μοναδικά δικό μου, που τον ξέχναγα. Εκείνον της καρδιάς μου.
Όλα αυτά και άλλα πολλά, στην 7χορδη Σπείρα Τρίτη 7.30 μ.μ., Τετάρτη 11.00 π.μ., στη Σαράφη 15 στη Νέα Μάκρη. Για άλλες πληροφορίες εδώ...http://meso-texnis.blogspot.com/2018/12/7.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου