"Το κάτι του σπόρου"

Κάτι σωπαίνει ο κήπος μου... 
Κάτι δε λένε τα δέντρα... 
Το αισθάνομαι. 
Τούτη την ώρα ακριβώς πριν να φύγει 
το φως της ημέρας 
για πάντα, για λίγο, γι'  απόψε... 

Τι είναι; 
Μπορώ να τ' ακούσω  και μέσα στο θόρυβο. 
Κάτω από τις φτέρνες μου νιώθω να έρχεται. 
Στων σκύλων τα γαβγίσματα μέσα, 
στου δρόμου την πλάνη... 

Σε τούτα τα ψεύτικα φώτα 
που ανάψανε σαν κάθε σούρουπο. 
Ως πότε θ' ανάβουν; 
Σαν κείνα τα γέλια ανθρώπων που ξέχασα 
κι όμως νικούν την αυλόπορτα. 

Κάτι σωπαίνουνε πάλι... 
Μην είναι η χαρά που δε μέθυσαν; 
Αγγίζω το χώμα να μάθω το σπόρο. 
Bρεγμένες  αφήνει τις άδειες παλάμες μου. 
Μ' εκείνο το κάτι τρομάζω και χαίρομαι. 
Εκείνο... T' ακούτε;
                                                                     
                                                         Ευαγγελία