Τώρα που το γαλάζιο τ' ουρανού και της θάλασσας
δε φτάνει να θρέψει τα όνειρα,
και τούτος ο ήλιος ανάμεσα
δε στέργει άλλο ψέμα,
ποντάρω στο λευκό τις ελπίδες μου
για μία καινούρια πατρίδα.
Τώρα που οι σημαία μου έγινε λάβαρο
μίας χωλής επανάστασης,
κι αυτό το φεγγάρι όταν έρχεται
μου γνέφει συνέχεια να μείνω,
μαρτυρώ στα πουλιά κάθε σκέψη μου
για έναν αλλιώτικο κόσμο.
Τώρα που η ευθύνη ξυπνάει ολοζώντανη
στα μάτια του άχρονου χρόνου,
και όλη η σιωπή ταλανίζεται
στο πότε και πώς να μιλήσει,
τραγουδώ κι ανασταίνω τις μνήμες μου
για έναν παγκόσμιο πολίτη.
Ευαγγελία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου