Κλαίω μ' έναν τρόπο γλυκό, δανεικό
για όσα ψυχή μου δε χόρτασα.
Ψωμί και νερό η αλήθεια σου,
κι η ανάγκη στεφάνι πικρό.
Δεν καλωσόρισα το άτι σου
τότε που μου 'φεγγες όλους τους ύπνους
και μένει μισή η αλήθεια σου
σαν κάτι που αρνιέμαι να δώσω.
Πάρε ψυχή μου το χέρι μου
και βάλε εσύ τη σφραγίδα.
Η τέχνη δε θέλει άλλο χόρτασμα
μονάχα να δείχνει ό,τι είναι.
Ευαγγελία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου