Καμιά εξιλέωση δεν εμποδίζει τον πόνο.
Καμιά ανακούφιση στην προδομένη χαρά
όταν η θύμηση αρπάζει το άτι της
να τρέξει ελεύθερη σ' αγρούς και περβόλια
που οργώσαν τα μάτια της.
Κι εκεί που θαρρεί πως σου ξέφυγε,
σε μία αυλίτσα σκοντάφτει.
-Καλά καμωμένο ό,τι έγινε
της λέει σταθερά το αγιόκλημα.
-Χαμένος δεν πήγε ο λόγος...
απ' την ορφανή του συνείδηση
μιλάει στη γωνιά κυπαρίσσι.
Και τότες στυλώνει τα μάτια,
ορθώνεται πάλι, μα πίσω γυρίζει.
Το "τώρα" για λίγο παράτησες
με τούτο το ξέφρενο άτι,
σε αγκάθια του χτες λιγοθύμησες,
και στον κουρνιαχτό που σηκώθηκε,
για λίγο... θολώσαν τα μάτια.
Ας είναι...
Ας είναι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου