Ένα ποτάμι αγάπης είναι ποτάμι από αίμα.
Με τυλίγει ολόκληρη, σύγκορμη,
κυλώντας με αργά στο σκοτάδι.
Τριγύρω η νύχτα απέραντη...
βουβή η ψυχή μου ουρλιάζει.
Δε φέγγει φεγγάρι στο δρόμο μου,
δεν έχει αστέρια η σπηλιά μου.
Πεσμένη εδώ χάμω ανάσκελα
με αυτή τη ντροπή μίας άτιμης ήττας,
μόνο αναπνέω
να πιάνομαι σε κάποια ζωής υποψία.
Το σώμα μου άδειο κουφάρι,
τινάζεται μόλις αγγίζει σε βράχο.
Με παν τα νερά
και τούτη η γραμμή από αίμα.
Ευαγγελία
(Συλλογή "Εμείς οι άνθρωποι")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου