"Ειρήνη"

Πήγα εκεί που είχαμε πάει,
μια Κυριακή μα όχι γιορτή σαν εκείνη 
που εσύ μου κρατούσες το χέρι. 
Ευχήθηκα κι έκλαψα σ΄Εκείνον που άκουγε, 
σκυφτή στο στασίδι με δίχως ντροπή. 
Μου ταίριαζε μια τέτοιαν ώρα κάτι πολύ γενναιόδωρο. 
Περίμενα... Ίσως και να 'ρθες... 
Και αν όχι, είχες τους λόγους σου.  
Αν ήξερα πόσο απέχει η στεριά σου απ' τη θάλασσα, 
ποτέ δεν θα σου 'λεγα τέτοιο αστείο,
για καμιά Πηνελόπη ανέγγιχτη. 
Οδυσσέα που άργησες, ξέρεις το δρόμο. 
Βαστάω το λόγο κι ας είμαι γυναίκα. 
Με το 'να μου χέρι υποκλίνομαι στ' άλλο, 
να υφαίνω ειρήνη σε μέρα και νύχτα.

                                                 Ευαγγελία