Τι λες τώρα...

Όταν ο θυμός ειν' ανύπαρκτος 
για να κουκουλώσει μία πληγή
και η γαλήνη πάει περίπατο 
με κάτι αναμνήσεις σαν παραμύθι, 
τότε το απομεσήμερο μένει μονάχο σε μία βεράντα 
κι εγώ που κοιτάω ανάμεσα από φύλλα δάφνης 
τον απόηχο μουριάς που ακόμα δεν έφτασε 
ως εκεί που περίμενα. 
Δόξα - σκιά, δάφνη - μουριά, πορεία - ανάπαυση,
τι λες τώρα Ευαγγελία που άδειασες; ...