Σε έναν κόσμο σκληρότητας, τώρα που όλα αλλάζουν πιο γρήγορα, μήπως είναι καιρός να μαλακώσουμε ώστε να γίνουμε δεκτικοί, και να επεκτείνουμε τον τρόπο που πορευόμαστε στη ζωή;
Πώς να λάβουμε αυτό που θέλουμε, αν δεν είμαστε πρόθυμοι όταν εμφανιστεί, αν δεν είμαστε πρωτίστως ευλύγιστοι και ανοιχτοί;
Μπορεί να περνάμε τη ζωή σε άμυνες που αναπτύξαμε για να προστατευθούμε. Τείχη όμως που χρειαζόμασταν κάποτε για να αισθανθούμε ασφαλείς, τώρα είναι εμπόδια για την οικειότητα, την αγάπη ή ότι άλλο επιθυμούμε.
Ένα ουσιαστικό μέρος του να είμαστε δεκτικοί σε αυτό που θέλουμε είναι να μαλακώσουμε αυτά τα εμπόδια. Μπορεί ας πούμε, να ξοδεύαμε πολύ χρόνο μόνοι μας, σαν ένα τρόπο προστασίας από το να πληγωθούμε από άλλους ανθρώπους. Μπορούμε όμως να δούμε πώς αυτό μας εμποδίζει τώρα να συναντηθούμε με νέους φίλους;
Ένα άλλο εμπόδιο στην δεκτικότητα μας μπορεί να ήταν η τάση μας να δρούμε επιθετικά, γιατί έτσι νομίζαμε πως θα πετυχαίναμε τον επιθυμητό μας στόχο. Μήπως όμως έτσι γινόμασταν μονόπλευρα εστιασμένοι, και δεν βλέπαμε τις ευκαιρίες που βρίσκονταν στην περιφέρεια του οράματός μας;
Επομένως, το να είμαστε δεκτικοί προϋποθέτει την μείωση της άμυνας μας και την προθυμία να παραμείνουμε ανοιχτοί σε δυνατότητες εκτός του άμεσου οράματός μας.
Αν ψάχνουμε για αγάπη ή φιλία, μα και οτιδήποτε άλλο, αυτό σημαίνει πρώτα να κοιτάξουμε μέσα μας για να δούμε το πώς είμαστε κλειστοί και, δεύτερον, να είμαστε ευλύγιστοι ως προς το πού βρίσκεται αυτό που θέλουμε. Με αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε πιο ανοιχτοί ως άτομα και πιο εκτεταμένοι στο να βλέπουμε όσο το δυνατόν περισσότερο.
Μπορούμε δηλαδή να αναλάβουμε δράση εξερευνώντας και μαλακώνοντας τα εμπόδια μας, και επεκτείνοντας το όραμά μας για να συμπεριλάβουμε νέες δυνατότητες. Γιατί αυτές οι δράσεις ακριβώς είναι η ουσία της δεκτικότητας.
Άλλωστε, όπως δείχνει και μία άσκηση ενσυνειδητότητας που κάνω τώρα και με ενθουσιάζει, "μόλις μάθουμε να αποδεχόμαστε τη χάρη που μας στέλνεται, είμαστε και έτοιμοι να τη λάβουμε."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου