Αυτό το ... "ξυπόλητη"

   
        ".......

         Δεν έχω μαντήλι για κλάματα

         σε έναν καιρό πια για θαύματα·   

         συγχώρεση έδωσα – ζήτησα,   

         ξυπόλυτη φεύγω κι αλήτισσα."

    (" Γυναίκα του Λωτ",

         από το βιβλίο

       "Ακούγοντας τη φωνή... 

        συναντώντας το παράδοξο". )   

       Τώρα γιατί αυτό το έργο;    

       Να..., είναι που αυτό    
       το "ξυπόλητη"

       μου κολλάει γάντι όπως θα 'λεγε   

       κάποια καλή μου φίλη.