"Ονειρέματα"

   Κοιτώντας να συνέρθω από ένα κρυολόγημα που με κράτησε μακριά σε μια αναγκαστική σιωπή, κάθομαι εδώ πίσω απ' το τζάμι με την κουβέρτα ακόμα στην πλάτη, να ζηλεύω τον ήλιο που παιρνοδιαβαίνει στη γειτονιά μου. Πίνοντας λέει νωχελικά το φυτικό καφέ μου στην κούπα με τις γάτες, αναμνηστικό από τη Μάλτα, νοσταλγώ μια εκδρομή... Ένα ταξίδι καλύτερα, που θα χωράει το πριν και το μετά με περισσότερη άπλα, τόση που να μην πνίγει το τώρα...  
   Τι λες κυρά μου; Φαντάζομαι κάποιους από σας να με ρωτάτε έτοιμοι να τραβήξετε τα μαλλιά σας ίσως... με την αυθάδειά μου. Που ζει αυτή; Θα λέγατε ύστερα μέσα σας, ... ή κοιτώντας συνωμοτικά τον απέναντί σας που... μακάρι να σας νιώθει. Μην απορείτε. Τα ίδια μου λέει και μένα το άλλο μου μισό. Αυτό που δεν ονειρεύεται όταν κρατά λογαριασμούς, ούτε όταν βλέπει και πάλι γεμάτο στην πόρτα το λογαριασμοκιβώτιο, γιατί έτσι πρέπει να λέγεται πια αυτό το κουτί. Που ' ναι το... "έχει ο Θεός" της γιαγιάς μου, ή το αμίμητο... "ως αύριο, ποιος ζει ποιος πεθαίνει" του τόπου μου; 
   Λογαριάζω, υπολογίζω, μετρώ... να πάρει η ευχή! Σε κάποια μαθητικά φεγγάρια μ' άρεσαν τα μαθηματικά... και πιο πολύ η γεωμετρία! Τώρα; Θα 'θελα να μη χρειάζεται να μετρήσω τίποτα. Ούτε τα λόγια μου... Κουράστηκα να τα μετρώ όλα και πάντα. Σαν το παιδί του Λουντέμη... μαζί τα μετράγαμε  και πριν τα δεκαπέντε... Κι ύστερα τι; Και τώρα τι; Μόνο τις σιωπές δε βαριέμαι πια. Γιατί αυτές δε θέλουνε μέτρημα. Εκεί μέσα ένας κόσμος άλλος ζυγιάζεται ολόκληρος μοναχός του, δίκαια χωρίς επίβλεψη, χωρίς κρίση καμιά. Άφοβα κοιτάζει παντού, κι ούτε χρειάζεται να σταθεί πουθενά για πολύ. Έτσι, γιατί όλα του φτάνουν. Γιατί ονειρεύεται... 
   Ο καφές μου τελείωσε. Μμμ... Εδώ σε θέλω κυρά μου! Να συνεχίσεις το ονείρεμα χωρίς καφέ, χωρίς την ευκαιρία ενός κρυολογήματος που σε βάζει πιο μέσα, χωρίς καν τη σιωπή! Μπορείς; Να συνεχίζουν οι λογαριασμοί να χτυπάνε την πόρτα, εσύ να ανοίγεις, να προσπερνάς και να πας... Αλλού... στο ταξίδι σου εσύ. Τώρα, όσο είναι ακόμα καιρός. Όσο ο ήλιος αγγίζει τα δέντρα, τους τοίχους της γειτονιάς σου, κι αυτή την καρδιά σου. Τώρα να φέρεις το δίκαιο του μέσα του κόσμου στον έξω. Σε τούτο να ντε, τον άδικο όπως τον λες, κι όπως τον έκαμες! Εσύ κι οι όμοιοί σου συνάνθρωποι λέει..., ως Τώρα.