ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ;

Κοιτώντας στοχαστικά την οικογένεια που έφτιαξα, αυτήν που άλλαξα, αυτήν που με γέννησε, εκείνη που με μεγάλωσε, αυτήν που με ξεπροβόδισε, εκείνη που δοκίμασα, αυτήν που ονειρεύτηκα, εκείνη που δεν γνώρισα ακόμα μα ... και εκείνη την Άλλη που κάποιες φορές στον βαθύ πόνο νοστάλγησα σαν από μια βαθύτερη και απ' τον πόνο, επιθυμία λύτρωσης και όχι ανάμνηση, κατέβηκαν τα λόγια σαν σηματοδότες...

Οικογένεια πάει να πει σπιτικό. Μία εστία. 
Το μέρος που διαλέγεις για να είσαι παρών.  
Είναι ένα όνομα; Μία αξία; 
Δεν είναι αγία, τη λέω ιερή. 
Κι αν λες δεν τη διάλεξες, σε διάλεξε εκείνη. 
Είναι εκεί όπου επιστρέφεις ελεύθερα. 
Και τι πάει να πει; 
Μία σπρωξιά για προχώρημα... 
Σε βλέπω κι ας μη σου το λέω...
Κουράστηκα, μα είσαι ευλογία... 
Σε ήξερα νόμιζα, μα κάθε φορά σε μαθαίνω... 
Σε νοιάζομαι ακόμα και όταν κοιμάσαι... 

Οικογένεια είν' το μαζί και όχι το χώρια. 
Σε στηρίζω κι ας μη μου το ζήτησες.  
Έτσι, γιατί  είσαι δίπλα μου...
Θρέφουμε κάτι που μας αρέσει.  
Δεν είν' τα παιδιά τα κοινά απαραίτητα, 
μα σίγουρα είναι τα όνειρα. 
Εκεί οπού η χαρά μεγαλώνει και μικραίνει η λύπη. 
Και όταν σβήνουν κεριά, τραγουδάει τουλάχιστον ένας. 

Οικογένεια πάει να πει μοιραζόμαστε... 
Ένα έδαφος για σταθερότητα 
και μία αγκαλιά για ελευθερία. 
Οικογένεια θα πει και τεντωμένο σκοινί. 
Κι άμα είσαι πάνω, θα πει ισορροπία. 
Εκεί που τα άπλυτα όλα βγαίνουν στη φόρα... 
Και στ' αλήθεια εκεί, όπου θέλεις να μείνεις γιατί σε αποδέχονται. 
Οικογένεια θα πει να οσμίζεσαι... Ποιος χρήζει την δύναμη και ποιος την σιωπή σου. 
Οικογένεια και στην διαφορά, του μόνος απ' το μονάχος. 
Οικογένεια εκεί που απλά... λογαριάζεσαι.-

                                                                           Ε. Σ.