 |
| ΜΕΣΗΜΕΡΑΚΙ... ΣΤΗ ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ |
Κάποιες φορές το να μην πάμε πουθενά, είναι σαν να πηγαίνουμε παντού. Γιατί αυτές τις φορές η ομορφιά είναι τόσο μπροστά στα μάτια μας, που χρειάζεται μόνο λίγο να κοντοσταθούμε (ακόμα και τυχαία), να ανασάνουμε τον αέρα γύρω, για να προλάβουν τα μάτια να τη συλλάβουν.
Είναι τόσο μικρή, απλή και απέρριτη, που δεν θα μας γέμιζε και ούτε θα μας ξάφνιαζε αλλιώς... Όπως φαντάζομαι πολλά από κείνα που θα έχουμε στην ζωή μας όλοι κάποτε προσπεράσει...
Και όμως! Έτσι τελικά, ίσως να μην χρειάζεται να πάμε πουθενά αλλού για να την βρούμε. Να μην περάσουμε τίποτα άλλο και άρα, και να μην την προσπεράσουμε ποτέ ξανά!
Χμ...κι ύστερα ποιος θα μιλάει ή θα τρέχει για να αλλάξει κάτι;😏 'Ίσως αυτό ακριβώς να είναι η αλλαγή. Αυτό που γίνεται μέσα μας και ανοίγει την όρασή μας. Αυτό το ίδιο που ανοίγεται ύστερα και μπροστά μας.
Λίγο λευκό-πορτοκαλί,
μια ανάσα ολόκληρη,
και το "παντού" είναι εδώ.
Ευαγγελία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου