Αναρωτιέμαι διαβάζοντας και συνδυάζοντας τους δύο λόγους του Martin Luther King, οι καλοί ταυτίζονται με τους φίλους;... τότε η βαρύτητα της ευθύνης υπερδιπλάσια γίνεται...
Και επίσης αν το καλό και το κακό ενοικούν μέσα μας και κάθε στιγμή η επιλογή μας να θρέψουμε το ένα ή το άλλο κάνει τη διαφορά, τότε αυτή η σιωπή των καλών και των φίλων μήπως αναιρεί αυτοστιγμεί τους τίτλους τους και τους απογυμνώνει απ' αυτό που ακριβώς φοβούνταν να χάσουν...; Γιατί η κάθε στιγμή που χρειάζεται τη φωνή τους για να γίνει στιγμή δικαίου, μένει ανυπεράσπιστη, και η κάθε Ψυχή που χρειάζεται συμπαράσταση για να ακουστεί, μένει σ' αυτό τον κόσμο μονάχη; Και ο κόσμος μας μένει ακόμα πιο πίσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου