Στροφή προς την ομορφιά της ζωής!

Αγαπητέ αναγνώστη και φίλε της σελίδας αυτής, που με την παρουσία σου στήριξες την επιθυμία μου για σύνδεση, οφείλω μία "συγνώμη" γιατί χωρίς να σε προετοιμάσω εδώ και καιρό άλλαξα την κατεύθυνση του υλικού που δημοσιεύω. 

Συνεχίζω να δημιουργώ, μόνο που "έστριψα στη γωνία του δρόμου" για να βρω χώρο προς έναν πιο ενεργητικό τρόπο συμμετοχής της ομορφιάς στη ζωή των ανθρώπων, και των ανθρώπων στην ομορφιά της ζωής. Έναν τρόπο που ο αποδέκτης είναι ταυτόχρονα και ο δημιουργός της αρμονίας που θέλει να ζει και να μοιράζεται με τον κόσμο. Αυτό τον ρόλο παίζει η 7χορδη σπείρα και όχι μόνο... 

Τώρα λοιπόν, μετά από τρία σχεδόν χρόνια δημιουργικής σιωπής, νέων σπουδών και εξετάσεων, ορίζω συνολικά αυτή τη "στροφή" στη σύνδεσή μου μαζί σου με Τέχνη και Επιστήμη στη νέα σελίδα μου https://www.anasana.gr/, και σε προσκαλώ να τη δοκιμάσεις. Δηλώνω πανέτοιμη να παρέχω τις υπηρεσίες μου με χαρά, είσαι ευπρόσδεκτος και Καλωσόρισες!

"Γιατί δεν εμφανίζεται η μεγάλη εικόνα;"

Συχνά θα θέλαμε να μας φανερωθεί η μεγάλη εικόνα του μέλλοντος, αλλά δεν είναι πάντα προς το συμφέρον μας.



Μερικές φορές επιθυμούμε να γνωρίζουμε πώς θα είναι η ζωή μας ή ποια δώρα και προκλήσεις θα παρουσιαστούν τους επόμενους μήνες ή χρόνια. Μπορεί να θέλουμε να μάθουμε αν η σχέση που βρισκόμαστε τώρα θα προχωρήσει ή εάν θα επιτευχθούν οι στόχοι μας. Ίσως χρειαζόμαστε βοήθεια για τη λήψη απόφασης και ζητούμε επιλογή που θα λειτουργήσει καλύτερα. Αυτό που θα ευχόμουν να κάνουμε εδώ, θα ήταν να είμαστε σε θέση να λάβουμε όλα τα δώρα και να αναλάβουμε ίσως τις προκλήσεις με σταθερή υπευθυνότητα. 
Μπορούμε να συμβουλευτούμε μελλοντολόγους, κάρτες, τα όνειρά μας και πολλές άλλες πηγές με την ελπίδα να μάθουμε τι ισχύει για το μέλλον, και το πολύ πολύ, μπορεί να ρίξουμε μια ματιά σε αυτό. Και παρόλο που θα θέλαμε να μάθουμε ολόκληρη την ιστορία με τις λεπτομέρειές της, η αλήθεια είναι πως θα ήμασταν συγκλονισμένοι ή εξαντλημένοι αν γνωρίζαμε όσα πρόκειται να μας συμβούν.

Είναι αστείο γιατί έτσι και αλλιώς οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε κάνει και αντιμετωπίσει πολύ πιο πολλά από όσα ποτέ θα φανταζόμασταν!😄 Εάν όμως γνωρίζαμε από παιδιά για όλες τις υποθέσεις και τις σχέσεις που θα βιώναμε, μαζί με τα εγγενή σκαμπανεβάσματά μας, θα είχαμε κατακλυστεί. Με το κεφάλι μας γεμάτο πληροφορίες για το μέλλον, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να βιώσουμε τη ζωή στην παρούσα στιγμή, όπου ακριβώς συμβαίνουν όλα.

Με πολλούς λοιπόν τρόπους, το να μην γνωρίζουμε τι υπάρχει στο μέλλον, δίνει τις απαραίτητες ιδιότητες για να εξελιχτούμε. Για παράδειγμα, θα ήταν δύσκολο να δεσμευτούμε με συγκεκριμένα άτομα ή έργα, αν γνωρίζαμε ότι δεν θα επιτυγχάναμε αυτό που θέλαμε. Ωστόσο, μέσω της δέσμευσής μας με αυτά, βιώσαμε τις ευκαιρίες και τις προκλήσεις που χρειαζόταν για να προχωρήσουμε. 
Στην πραγματικότητα, οι πιο απαιτητικές εμπειρίες μπορεί να μας έφεραν τις μεγαλύτερες ανταμοιβές. Το να μην γνωρίζουμε το μέλλον βοηθά να κρατηθούμε ακριβώς εκεί που χρειάζεται να είμαστε - πλήρως δεσμευμένοι στην παρούσα στιγμή. Αυτή έχει όλα τα δώρα που μας χρειάζονται ΤΩΡΑ.

Λέγοντας "Ναι" στο Σύμπαν

Το να λέμε "Ναι" στο σύμπαν ανοίγει την πύλη για να λαμβάνουμε αυτό που πραγματικά θέλει η ψυχή μας.

Το πιο δύσκολο πράγμα για να πούμε "ναι" στο σύμπαν είναι πως σημαίνει να αποδεχτούμε ό,τι η ζωή βάζει μπροστά μας. Οι περισσότεροι από εμάς λέμε όχι στα πράγματα που δεν μας αρέσουν και ναι στα πράγματα που κάνουμε, ωστόσο ό,τι συναντάμε είναι η ζωή μας. Μπορεί να φοβόμαστε ότι αν πούμε ναι στα πράγματα που δεν μας αρέσουν, θα κολλήσουμε μαζί τους για πάντα. Αλλά για το 95% σχεδόν των ανθρώπων, μόνο μέσω της αναγνώρισης αυτού που δεν λειτουργεί, μπορούμε να ξεκινήσουμε τη διαδικασία αλλαγής. Ασφαλώς, "το ναι" δεν σημαίνει αδιακρίτως αποδοχή πραγμάτων που δεν λειτουργούν για εμάς. Σημαίνει συνομιλία με το σύμπαν και έναρξη της συνομιλίας με μια πολύ ισχυρή λέξη - "ναι".

Έτσι μπαίνουμε σε μια κατάσταση εμπιστοσύνης πως μπορούμε να εργαστούμε μαζί του. Εκφράζουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στο σύμπαν, και επίσης την προθυμία να μάθουμε από ό,τι έρχεται με τον τρόπο μας, αντί να κρυβόμαστε όταν δεν μας αρέσει. Αυτό που μπορούμε να αναρωτηθούμε είναι το τι χρειάζεται για να φτάσουμε στο σημείο να πούμε "ναι". Για μερικούς από εμάς χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε κάτι που δε μπορούμε να αγνοήσουμε, να ξεφύγουμε ή να αρνηθούμε, και έτσι δεν μας αφήνει άλλη επιλογή παρά να πούμε "ναι". Για άλλους, φαίνεται απλώς μια φυσική εξέλιξη των γεγονότων που μας οδηγεί στη λήψη της απόφασης να πούμε "ναι" στη ζωή.

Το πρώτο βήμα για να πούμε "ναι" είναι η συνειδητοποίηση ότι στο τέλος ίσως είναι πολύ πιο εύκολο από οτιδήποτε άλλο. Μόλις το καταλάβουμε αυτό, μπορούμε να αρχίσουμε να εξετάζουμε τις στιγμές που αντιστεκόμαστε σε αυτό που συμβαίνει, και να πειραματιστούμε περιστασιακά λέγοντας "ναι". Μπορεί να είναι τρομακτικό στην αρχή ακόμα και οδυνηρό, αλλά συνεχίζοντας να λέμε "ναι" μέσω της διαδικασίας, ανακαλύπτουμε τη χαρά του να είμαστε σε μια θετική συνομιλία με μια δύναμη πολύ μεγαλύτερη από εμάς.

Και να ένα αστείο παράδειγμα για του λόγου το αληθές και την αναγνώριση αυτού που λειτουργεί!👇😆

ΑΠΟΔΟΧΗ ΜΕ ΔΙΑΚΡΙΣΗ 😃

Και πώς μπαίνουμε σε αυτή την κατάσταση εμπιστοσύνης που σταθερά χρειαζόμαστε;

Ο τρόπος που βρίσκω εγώ καλύτερο είναι η άσκηση σε σώμα και νου, με πρόθεση και προσοχή, απαλά και παιγνιδιάρικα, και "ναι", με χιούμορ! Γιατί έτσι καλλιεργείται το αίσθημα ασφάλειας.

Αυτό τον τρόπο μοιράζομαι μαζί σας στην 7χορδη σπείρα. Και τώρα που άνοιξαν οι χώροι άθλησης, ανοίγει και ο χώρος της που λέγεται "ANASANA". Έτσι εκτός από το διαδίκτυο θα συναντιόμαστε και επιτόπου για όσους μπορούνε, σε ώρες και μέρες που θα ορίσουμε.

Οπότε πάμε, μαζί με τις θεραπευτικές ασκήσεις μεγάλων θεραπευτών στον κόσμο και επικοινωνία, για: ➧"νου υγιή σε σώμα υγιές"

       ➧"φιλοσοφία ασκήσεων στη γλώσσα της σύνδεσης"

       ➧"5 ερωτήσεις για τα μέλη του σώματος"

       ➧"mindfulnes και compassion μαζί με το σώμα"

       ➧"οφέλη εμφανή για το σώμα: χάρη, ευλυγισία, ισορροπία, ανακούφιση"

       ➧"οφέλη φανερά για το νου: χαλάρωση, διαύγεια, ηρεμία, διεύρυνση"

       ➧"ανάσα σύνδεσης και ό,τι μας ενώνει"

Περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα 2294094701 και 6976024760 και στο messenger ή μέσω email : eva.sereti@yahoo.gr

Κουράγιο-Ουδετερότητα-Προθυμία

Στις τρεις προηγούμενες προπονήσεις της 7χορδης σπείρας ανεβήκαμε σταδιακά από το "Κουράγιο" στην "Ουδετερότητα" και ύστερα στην "Προθυμία". Και αν επέλεγα μία συμβολική φράση ως παρακίνηση για το κάθε σκαλί, θα έλεγα με τη σειρά: "Νιώσε το φόβο μα έλα σε δράση." -> "Αρκεί να είσαι παρών" -> "Λάβε ευθύνη ή κατανόησε ή εμπιστεύσου".
Και νιώσαμε στην πράξη την παρακίνηση, μέσα από το σώμα, τη γαλήνη της ανάσας, και το φως της παρατήρησης. Το κάναμε ακόμα και στην προπόνηση με το πιο αμφίσημο ίσως θέμα, την Ουδετερότητα. Για να φτάσουμε ύστερα στην Προθυμία και να πούμε:
Ωραία λοιπόν! Ας σκύψουμε στο κορμί μας που ξέρει τι λέει με προθυμία, και ας ακούσουμε το τι μας κινεί σε αυτή την Προθυμία. Η υπευθυνότητα για την κάλυψη των αναγκών του; Μήπως η κατανόηση για αυτές τις ανάγκες;  ή η εμπιστοσύνη προς τη σοφία που εκπέμπει;
Οποιαδήποτε ποιότητα από τις τρεις είναι εντάξει. Και τι ωραίο ασφαλώς να συνυπάρχουν! Από ό,τι παρατήρησα πάντως, η τρίτη κυρία, δηλαδή η εμπιστοσύνη σχετίζεται βαθιά με τη γενναιοδωρία. Γι αυτό όταν καταθέτω εμπιστοσύνη σε αυτό το κορμί που μιλά, είμαι πιο πρόθυμη να πράξω αυτό που ζητά, και έτσι πιο γενναιόδωρη μαζί του. Θέλετε να το δοκιμάσετε; Γνωρίζω πως δεν είναι εύκολο στην αρχή, καθώς ενέχει και λίγο φόβο, μα 😉λίγο λίγο γίνεται. Και όπου διστάζετε, πάμε μαζί σε αυτή τη νέα συνθήκη.
Αυτός είναι και ο λόγος που στην επόμενη σπείρα μας, μετακινούμαστε ξανά προς τη βάση της. Εκεί από όπου κινά η εμπιστοσύνη. Ασφάλεια και εμπιστοσύνη δηλαδή, για να ανέβουμε ως την Αποδοχή.

Γαλήνη ΚΑΙ φως...

Θέλω να μιλήσω για μας!!

Δε μοιάζει από τα θέματα της 7χορδης σπείρας και όμως... είναι θέμα συνειδητότητας. 
Χρόνια ήθελα να γράψω για τους οδοντιάτρους. Από τότε που πέρναγα τόσο χρόνο σκυφτή μες τα στόματα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο...  Να όμως τώρα, που παιδεύομαι να συναρμολογήσω και να κατανοήσω το πώς θα λειτουργώ με αυτό το προστατευτικό κατασκεύασμα που έχω αγοράσει, τσατίστηκα και το θυμήθηκα!😁
Ήθελα να γράψω για μας, από μία σκοπιά που ίσως δεν έχετε κοιτάξει ακόμα.Τώρα ειδικά είναι ο καιρός, καθώς δε λέει κανείς την πάσα αλήθεια. 
Πάντα ήμασταν στην πρώτη γραμμή του κινδύνου, όποια μεταδοτική ασθένεια και αν ήταν "στη μόδα"😉Με τα χέρια μας χωμένα στο στόμα σας, τη μύτη σχεδόν κολλημένη με τη δική σας, και την ανάσα μας πίσω από μάσκα που δεν κατάφερνε ποτέ να εμποδίσει τη μυρωδιά, ακόμα και αν ήταν διπλή!
Αποστείρωση, κλιβανισμός εργαλείων, αντισηψία, γάντια και μάσκες, για ώρες επάνω μας. 
Τώρα τι μάσκα θα μας προστατέψει;; "Περιβολή και πρωτόκολλα όπως στις ΜΕΘ" λένε οι σύλλογοί μας. Αφού πρώτα σας πάρουμε πλήρες ιστορικό τηλεφωνικώς! 
Και σας ρωτώ... Πόσο εφικτό είναι αυτό; Πόσο κάποιος που έχει πονόδοντο είναι σε θέση να πει την αλήθεια για την υγεία και τα ταξίδια του απ' το τηλέφωνο; Και αν δεν το ξέρει πως είναι φορέας, εμείς θα του βάλουμε θερμόμετρο ή θα θα τον περιορίσουμε σε δωμάτιο εντατικής; 😄
Όχι... Εμείς θα σκύψουμε επάνω του σαν αγκαλιά, να τον καθησυχάσουμε  όπως κάθε φορά. Και σε απόσταση αναπνοής, θα κάνουμε μικροχειρουργική με συνθήκες σχεδόν ασφυξίας, και μικρογλυπτική κάτω από μάσκες και γάντια τριπλά που ο ιδρώτας θα τρέχει ποτάμι. Και βέβαια, όπως και πάντα, θα μετουσιώνουμε το φόβο του κάθε στιγμή σε ηρεμία για να αποδώσουμε τα μέγιστα. Πόσες φορές για αυτό δεν ευχήθηκα, να ήταν ναρκωμένοι κάποιοι ασθενείς όπως σε όλα τα χειρουργεία...!
"Δεν σε ακούω γιατρέ" μου έλεγε πριν, και με το δίκιο του ο γέροντας άνθρωπος, και έβγαζα τη μάσκα μου να του εξηγήσω. "Μαμά θα είσαι μέσα;" έλεγε το παιδί, και φυσικά η μητέρα έμπαινε, και εγώ έβγαζα τη μάσκα μου να το υποδεχτώ με μια αγκαλιά εξοικείωσης.
Τώρα παππούλη πώς θα με ακούσεις; Και εσένα παιδί μου που έρχεσαι συνήθως με τρόμο, πώς θα σε καθησυχάσω αν δε βγάλω τη μάσκα, να σου μιλήσω γλυκά για να καταλάβεις;

Και τώρα τι Ευαγγελία; Τα γράφω και αναρωτιέμαι από μόνη μου, τι σας ζητώ; Να ΑΚΟΥΣΕΤΕ; Να ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΤΕ; Ή να ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΤΕ κάτι; Και τα τρία θα έλεγα. 
Σας παρακαλώ όμως σίγουρα να δώσετε λίγο από την καρδιά σας σ' αυτό το κάτι, αν μπορείτε, με μια προσευχή γιατί πιάνει. Υπάρχει ανάγκη αλήθειας!!! Πείτε την αλήθεια σας όταν ερωτηθείτε, αναγνωρίζοντας πως προσπαθούμε για το καλύτερο. Και κατανοώντας το ότι με αυτό βοηθιέστε πρωτίστως εσείς. Γιατί με τα χρήματα αμείβεται μόνο ένα μέρος από όσα σας δίνονται. Όπως συμβαίνει σε κάθε λειτούργημα που επιτελείται με τόση συγκέντρωση, υπομονή και επιμονή. Γιατί είναι αγάπη!

                                                                Ευχαριστώ,  Ευαγγελία

"Δεκτικοί σε ό,τι θέλουμε"

Σε έναν κόσμο σκληρότητας, τώρα που όλα αλλάζουν πιο γρήγορα, μήπως είναι καιρός να μαλακώσουμε ώστε να γίνουμε δεκτικοί, και να επεκτείνουμε τον τρόπο που πορευόμαστε στη ζωή;
Πώς να λάβουμε αυτό που θέλουμε, αν δεν είμαστε πρόθυμοι όταν εμφανιστεί, αν δεν είμαστε πρωτίστως ευλύγιστοι και ανοιχτοί;
Μπορεί να περνάμε τη ζωή σε άμυνες που αναπτύξαμε για να προστατευθούμε. Τείχη όμως που χρειαζόμασταν κάποτε για να αισθανθούμε ασφαλείς, τώρα είναι εμπόδια για την οικειότητα, την αγάπη ή ότι άλλο επιθυμούμε. 
Ένα ουσιαστικό μέρος του να είμαστε δεκτικοί σε αυτό που θέλουμε είναι να μαλακώσουμε αυτά τα εμπόδια. Μπορεί ας πούμε, να ξοδεύαμε πολύ χρόνο μόνοι μας, σαν ένα τρόπο προστασίας από το να πληγωθούμε από άλλους ανθρώπους. Μπορούμε όμως να δούμε πώς αυτό μας εμποδίζει τώρα να συναντηθούμε με νέους φίλους;

Ένα άλλο εμπόδιο στην δεκτικότητα μας μπορεί να ήταν η τάση μας να δρούμε επιθετικά, γιατί έτσι νομίζαμε πως θα πετυχαίναμε τον επιθυμητό μας στόχο. Μήπως όμως έτσι γινόμασταν μονόπλευρα εστιασμένοι, και δεν βλέπαμε τις ευκαιρίες που βρίσκονταν στην περιφέρεια του οράματός μας;
Επομένως, το να είμαστε δεκτικοί προϋποθέτει την μείωση της άμυνας μας και την προθυμία να παραμείνουμε ανοιχτοί σε δυνατότητες εκτός του άμεσου οράματός μας.
Αν ψάχνουμε για αγάπη ή φιλία, μα και οτιδήποτε άλλο, αυτό σημαίνει πρώτα να κοιτάξουμε μέσα μας για να δούμε το πώς είμαστε κλειστοί και, δεύτερον, να είμαστε ευλύγιστοι ως προς το πού βρίσκεται αυτό που θέλουμε. Με αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε πιο ανοιχτοί ως άτομα και πιο εκτεταμένοι στο να βλέπουμε όσο το δυνατόν περισσότερο.
Μπορούμε δηλαδή να αναλάβουμε δράση εξερευνώντας και μαλακώνοντας τα εμπόδια μας, και επεκτείνοντας το όραμά μας για να συμπεριλάβουμε νέες δυνατότητες. Γιατί αυτές οι δράσεις ακριβώς είναι η ουσία της δεκτικότητας.
Άλλωστε, όπως δείχνει και μία άσκηση ενσυνειδητότητας που κάνω τώρα και με ενθουσιάζει, "μόλις μάθουμε να αποδεχόμαστε τη χάρη που μας στέλνεται, είμαστε και έτοιμοι να τη λάβουμε."

"Άγρια τριαντάφυλλα και Αξιοπρέπεια"

   

"Τι να την κάνεις πια την περηφάνια;" λέει το τραγούδι. Το ακούω δεύτερη φορά και βλέποντας τα ροζ τριαντάφυλλα της  απέναντι αγριοτριανταφυλλιάς, συνειδητοποιώ τώρα τη διαφορά! Ναι, η περηφάνια είναι κάτι, αλλά ΔΕΝ είναι αξιοπρέπεια.   
   
  Αυτός είναι ο λόγος που στην κλίμακα συνειδότητας  του ψυχίατρου Ντ. Χόκινς, η περηφάνια στέκει κοντά στο θυμό. Τώρα το βλέπω! Χρήσιμο συναίσθημα μεν, όπως και ο θυμός κάποιες φορές, όμως δεν μας ανεβάζει αληθινά και  ούτε μας κρατάει ψηλά. Γιατί η ρίζα της είναι πάντα η σύγκριση ή η κριτική. Δηλαδή... μία άποψη. 
   Για τούτο νιώθουμε καλύτερα όταν την αφήνουμε πίσω μας, περνάμε από το κουράγιο όπως δείχνει η κλίμακα, και προχωράμε για τα οροπέδια της αξιοπρέπειας όπου ταιριάζει η ψυχή μας. Εκεί που αναγνωρίζουμε πλέον καλά την αξία μας, μα και των άλλων, η οποία είναι αυθύπαρκτη σαν τα αγριολούλουδα. Ούτε η προσπάθεια, ούτε και ο κόπος χρειάζονται για να φανεί. Γιατί εκεί έχει χαρά και ειρήνη. Μόνο ο σεβασμός σε ό,τι υπάρχει, της φτάνει. 

Για παράδειγμα, το να λέμε "όχι" σε κάτι που δεν έχει σεβασμό ή εκτίμηση για μας, είναι κάτι που δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο. Έτσι ανακουφίζει και ελευθερώνει ταυτόχρονα. Είναι το "όχι" που πηγάζει από τη συνειδητοποίηση πρώτα αυτού που συμβαίνει μέσα μας και γύρω μας, με τρόπο που να ωφελούμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Δηλαδή από την ενσυνειδητότητα, που είναι η απλή και πλήρη παρουσία μας χωρίς κριτική.  
   Έχεις αισθανθεί το πώς μια συμπεριφορά που δεν σε τιμά, δεν τιμά σίγουρα και κανέναν άλλον γύρω σου; Ακόμα και αν οι πολλοί ή και εσύ απαντάς με μειδίαμα ή σιωπή τη στιγμή που συμβαίνει; Γι αυτό θέλει κουράγιο μέχρι την τόλμη της ελευθερίας να είμαστε αυτό που "είμαστε" πέρα από τις συγκρίσεις, με αγάπη αληθινή για εμάς.  
   Γιατί η αξιοπρέπεια αρχίζει με την ΑΙΣΘΗΣΗ αξίας της ίδιας της ζωής. Λέω πως συνεχίζει ύστερα να υπάρχει γιατί  προστατεύεται σαν τα άγρια τριαντάφυλλα, με τόσα μικρά αγκαθάκια όσα τα "όχι" που χρειάζεται να πούμε. Πολλά τα "όχι" για ένα μεγάλο "ναι", αυτό στη Ζωή. Εσύ τι λες;

"Όταν ο κόσμος μας καταρρέει"

Όταν αλλάζουν οι εξωτερικοί παράγοντες, έχουμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε ξανά τον πυρήνα μας, το μόνο πραγματικά ασφαλές μέρος για να αποκαλούμε "σπίτι".

Υπάρχουν στιγμές που ολόκληρος ο κόσμος μας φαίνεται να καταρρέει γύρω μας, και δεν είμαστε σίγουροι για το τι πρέπει να κρατήσουμε πια. Μερικές φορές οι σχέσεις μας καταρρέουν και μερικές φορές είναι το φυσικό μας περιβάλλον. Άλλες φορές, λες αν ακουμπήσουμε το δάχτυλό μας σαν να πέφτουν όλοι οι τοίχοι γύρω μας και στεκόμαστε με τίποτα να ακουμπάμε πάνω του, εκτεθειμένοι και ευάλωτοι. Αυτές είναι οι στιγμές στη ζωή που μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε πού έχουμε εγκαθιδρύσει την αίσθηση της ταυτότητας, της ασφάλειας και της ευημερίας μας. Και ενώ είναι απολύτως φυσικό και μέρος της ανάπτυξής μας να εντοπίσουμε την αίσθηση του εαυτού μας στα εξωτερικά στοιχεία, όποτε αλλάζουν αυτοί οι εξωτερικοί παράγοντες, έχουμε την ευκαιρία να ανακαλύπτουμε και να κινούμαστε πιο κοντά στον πυρήνα μας, το οποίο είναι το μόνο πραγματικά ασφαλές μέρος για να το αποκαλούμε "σπίτι". Το Θείο και Απρόσβλητο που Υπάρχει μέσα μας.

Ο πυρήνας της ύπαρξής μας δεν επηρεάζεται από τους μεταβαλλόμενους ανέμους περιστάσεων ούτε υπόκειται στους κύκλους αλλαγής που διέπουν τη φυσική πραγματικότητα. Είναι σταθερός και συνεπής σαν τον ήλιο, γι 'αυτό και οι μεγάλοι μυστικιστές και οι μύστες ποιητές συχνά αναφέρουν τον ήλιο ως τον Εαυτό. Όπως και ο ήλιος, υπάρχουν στιγμές που ο πυρήνας μας φαίνεται να μην είναι προσβάσιμος σε εμάς, αλλά αυτό είναι απλώς μια παρανόηση. Γνωρίζουμε ότι όταν ο ήλιος πηγαίνει πίσω από ένα σύννεφο ή δύει για τη νύχτα, δεν έχει εξαφανιστεί αλλά είναι προσωρινά αθέατος. Με τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να εμπιστευόμαστε ότι ο εσωτερικός μας πυρήνας είναι πάντα λαμπρός, ακόμα και όταν δεν μπορούμε να τον δούμε.

Μπορούμε να συνδεθούμε με αυτό τον πυρήνα όταν τα πράγματα γύρω μας καταρρέουν, γνωρίζοντας ότι ένα ανεξάντλητο Φως λάμπει από μέσα μας. Οι καιροί του εξωτερικού σκοταδιού μπορούν να είναι ένα μεγάλο δώρο στο ότι παρέχουν την ευκαιρία να θυμόμαστε αυτό το εσωτερικό φως που λάμπει ανεξάρτητα από τις συνθήκες ζωής μας. Και όταν με το καλό οι εξωτερικές ζωές μας αρχίζουν να επιστρέφουν ξανά, είμαστε σε θέση να ακουμπάμε  πιο ελαφριά στις δομές που αποκαλέσαμε "σπίτι", γνωρίζοντας όμως σαφέστερα από ποτέ ότι το πραγματικό μας σπίτι είναι αυτός ο λαμπερός ήλιος που λάμπει στον πυρήνα μας.

Ζούμε μία ΑΝΑ-ΣΤΑΣΗ όχι μόνο ως υπενθύμιση μα και ουσιαστικά. Με την έννοια του ότι ξαναστεκόμαστε σε όρθια θέση! Βλέπουμε με ευγνωμοσύνη τη ζωή μας ως έχει και την εμπειρία μας, και αντλούμε τη δύναμη που χρειάζεται για τη νέα μας θέση, ισορροπώντας πλέον ανάμεσα σε ύλη και πνεύμα. 

Χριστός ΑΝΕΣΤΗ λοιπόν και ΑΛΗΘΩΣ!

                       

Παιχνίδι με... "μένα" στο σπίτι!

Ετούτες τις μέρες που μένω στο σπίτι, ακούω πολλά, κρατώ όσα χρειάζεται. Υπάρχουν παιγνίδια και αλήθειες που φαίνονται, και άλλες όχι. Μια βασική, φωνάζει καιρό πως "όλα εδώ είναι επικοινωνία!". Εδώ είναι που παίζονται όλα...

Και μένοντας σπίτι, αυτό που ξυπνάει και μου ζητάει να επικοινωνήσουμε είναι το "ένα και μόνο μου σπίτι", ο εαυτός μου. 

Αυτή την αλήθεια κουβεντιάζαμε χθες με μια φίλη από το τηλέφωνο. Πως τώρα είναι που κρίνεται το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει επικοινωνία με τον εαυτό μας ή με τους άλλους. Τώρα που χρόνος και ενέργεια για όσους μένουμε σπίτι, μας  περισσεύουν. Η τηλεόραση ή όποια συνήθεια ροκανίζει το χρόνο μας, μπορεί για λίγο ακόμα να συνεχίσει και να το κάνει. Όμως αρχίζει να ξεπροβάλλει το αίτημα του εαυτού και των αναγκών του σαν ένα σταυρόλεξο που θέλει τη λύση του. Σαν παιγνίδι αναπόφευκτο...

-Εεπ!  Είμαι εδώ! Με χωράς; Τι...; Δεν με περίμενες; Πώς είσαι; Με βλέπεις; 

(Οι ερωτήσεις απανωτές σαν παιδιού που επιμένει... που δε θέλει να φύγει.)

-Θέλεις να παίξουμε; Ή στη βιδώνει που με όλο με βρίσκεις μπροστά σου; 

(Είναι και έξυπνο... με συναισθάνεται το ... 😁)

-Κάνε παρέα μαζί μου! Τι χρειάζεσαι πάντα τους άλλους;

(Να τα μας! Τώρα μου τι λέει ή το φαντάζομαι;)

-Εμένα αν θες θα με δεις πριν απ' τις λέξεις ή τις εικόνες μίας οθόνης. Έχω ομορφιά, έχω και δύναμη! Και σου τις δίνω!Άμα παίζεις μαζί μου δυναμώνεις κι εσύ!

(Εδώ που τα λες, σα να 'χεις δίκιο...)

-Έχω και "Ευθύνη"! Από μένα για σένα και ύστερα γι άλλους.

(Τόσο πια γενναιόδωρος; 😷😏)

-Ναι! Γιατί σε κινώ να προσέχεις αντί να φοβάσαι. Να ντύνεσαι πριν να κρυώσεις. Να τρως τακτικά προτού να πεινάσεις. Να πίνεις υγρά προτού να στεγνώσεις. Να ζητάς αγκαλιά πριν να στερέψεις...

(Μου μιλάς σαν γονιός.Έχεις και άλλα; 😃)

-Ωραία λοιπόν... Αφού δεν μπορείς να με δεις σαν ένα με σένα, σου λέω ανάγκες που έχω και άκου! 

Να μου ρίχνεις ματιές προτού να σου κλάψω. Να με χορεύεις στην πρώτη ευκαιρία. Να φροντίζεις το σώμα μου γιατί σου αρέσει... και όχι γιατί θα το δούνε οι άλλοι. Να το ηρεμείς με μία ανάσα. Να το κατοικείς με πάρα πολλές και ολόκληρες. 

(Σιγά μην κάνουμε κι έρωτα! ...στο μεταξύ μας. 😏) 

-Αμέ; Γιατί όχι; άσχημα είναι;; Αγάπη το λέω εγώ. Αγάπη που ρέει όσο νιώθεις το σώμα μου ολάκερο. Όσο με αισθάνεσαι... Διασκέδασέ με! Δημιούργησε κάτι μαζί μου, και θα σε καταπλήξω! Σε μένα ότι δίνεις, το δίνω πίσω τριπλό.

(Τώρα να γελάσω; 😆)

-Να γελάς με τα απλά που περνούμε, πριν έρθουν τα δύσκολα για να με εκτιμήσεις. Να με αφουγκράζεσαι... γιατί ξέρω την κάθε στιγμή τι χρειάζεσαι. Να παίζεις μαζί μου και με ότι είναι γύρω σου! Θα ανακαλύψεις πολλά! Ετούτες οι μέρες είναι πολύτιμες! 
(... 😕)
-Κοίτα καλά και όσο πιο μέσα μπορείς...Το ξέρεις πως αν ήσουν "σπίτι" θα ήσουν μεγάλο με δωμάτια πολλά; Άντε να ανοίξεις τις πόρτες σου, να σε γνωρίσεις. Κι ύστερα ανοίγεις παράθυρα να μπαίνει το φως! ...να βλέπεις τον κόσμο κι εκείνος εσένα.

(Πολύ μιλάς... 😠)

-Δεν ξέρεις την προίκα σου γι αυτό μιλώ. Δε θες να τη μάθεις;

(Δε θέλω να ξέρω! Παράτα με!! Αυτό έχει ευθύνη... 😣)

-Στα λόγια μου έρχεσαι... 😉 Ευ-θύνη και ολόκληρη... Σπουδαία κυρία! Ξέρεις ποια είναι; Για δες τι λένε τα αρχαία μας...
(" ευθύνη· η δυνατότητα επιλογών μέσα στο κράτος της ανάγκης, που άγχει και πνίγει." μμ... μάλιστα...) 
-Παίξε μαζί της λοιπόν και όχι εναντίον της. Σκέφτεσαι έστω ότι το "ευ" είναι πάντα καλό;

Ξέρεις, όταν το κάνεις αυτό, είσαι προστατευμένος από εκείνον που λεν "πανικό"!

(Τι; τον ξέρεις κι εσύ;😦)

-Αυτόν που σφυρίζει κάτι στιγμές και σου λέει πως ίσως χαθεί το μεγάλο παιγνίδι που παίζεται έξω... 

(Αυτό πού το ξέρεις; Με κρυφακούς;😧)

-ΟΛΑ ΤΑ ΑΚΟΥΩ. Λες πως πίσω απ' αυτό δεν ξέρεις τι κρύβεται. Εγώ απαντώ, πως σαν παίζεις στην έδρα σου έχεις εσύ το πλεονέκτημα... 

Γιατί μένοντας μέσα, μένεις σε "μένα". Στο μόνο σου σπίτι και την ισχύ σου. Από εκεί που νικάς στα μεγάλα παιγνίδια ή και τα άγνωστα...

(Καλά... σε άκουσα.😔Να διασκεδάσουμε και λίγο;)
-😃Θέλεις να ζωγραφίσουμε τώρα;

(Άτσα; Με χίλια! Εσύ την έμπνευση, κι εγώ τα πινέλα!)

-Μη μου την κοπανήσεις μετά...;😒

(Θα αστειεύεσαι... και πού να πάω; Είπαμε μένουμε μέσα!!😊)

Μετάθεση των προπονήσεων-μέτρο υγείας.

Αγαπητοί μου Συν-κινούμενοι χρειάζεται να συν-πορευτούμε με ότι συμβαίνει στον κόσμο μας. Προβληματίστηκα με τα νέα μέτρα υγείας και αποφάσισα να μεταθέσω τις προπονήσεις μας σε εύλογο χρόνο που θα αναδειχθεί μέσα από τις εξελίξεις. 
Για να αποτρέψουμε το φόβο από το να γίνει πανικός, ας μείνουμε συνειδητοί με ότι συμβαίνει μέσα μας αυτό τον καιρό, παρατηρώντας ταυτόχρονα και ότι γίνεται στις κοινότητές μας. Γιατί άλλο τι μέτρα προστασίας παίρνουμε εξωτερικά, και άλλο τι συνείδηση καλλιεργούμε εσωτερικά. Εκείνη είναι που παίζει τελικά το μεγαλύτερο ίσως ρόλο . 
Και εδώ είναι μια καλή ευκαιρία για αυτοσυγκέντρωση. Να δούμε τι βάλλεται στο σύστημά μας. Ακόμα και αυτή η κωμικοτραγική  μετάβαση από τις μάσκες της Αποκριάς στις μάσκες της υγείας, ποιο παιγνίδι επιβίωσης υπενθυμίζει; "Αναπνέω" και "επιβιώνω" τι σχέση έχουν; 
Ιδίως όταν μέσα από τις προπονήσεις μας αναγνωρίζουμε, πως η αναπνοή είναι εργαλείο αυτοσυνείδησης;

Μια ευκαιρία ακόμα τώρα να εκτιμήσουμε το θαύμα της ελεύθερης συνειδητής ανάσας και του αγγίγματος. Το δώρο της ζωής και της αγάπης. Μα και το πλαίσιο της φροντίδας του εαυτού. Γιατί εδώ παρατηρούμε ίσως πιο καθαρά από ποτέ, πως αν δεν κάνουμε παύση, δεν τον φροντίσουμε, προστατέψουμε, διαφυλάξουμε κατάλληλα, δεν είμαστε σε θέση να φροντίσουμε-αγαπήσουμε κανένα από τα κοντινά μας πρόσωπα. Σαν βοήθεια μπορούμε να αξιοποιήσουμε την παρουσία της φύσης κοντά μας για να παραμείνουμε υγιείς! Στην προκείμενη περίπτωση την απλοχωριά και τον καθαρό αέρα της.
Θα συνεχίσουμε λοιπόν την πορεία μας και στην 7χορδη Σπείρα μόλις οι συνθήκες είναι κατάλληλες, και θα ειδοποιηθείτε γι αυτό. 
Μέχρι τότε, είμαι εδώ για σας! Είτε για μικρή τηλεφωνική υπενθύμιση στήριξης και ενδυνάμωσης, είτε για μια ατομική συνάντηση από κοντά αν νιώσετε την ανάγκη. 

Με υπομονή και σύνεση, 

Ευαγγελία